Rozdział 21-Afire Love

                                        Rozdział dedykowany mojej zmarłej  cioci

                                     -Minął dzień , miesiąc , rok a ja nadal tęsknię

                                                Muzyka do rozdziału

                                              Ed Sheeran- Afire Love ♥

Kiedy otworzyłam oczy poczułam jak moją czaszkę  przeszywa ogromny ból.Odruchowo podniosłam się , dotykając tego miejsca jednak ktoś z powrotem położył mnie na miękkich poduszkach.

-Kochanie musisz odpocząć -delikatny szept Louisa otulił moje zmysły

-Ja nie mogę , muszę zrobic Ci kolacje -oświadczyłam ale próba wstania okazała się beznadziejnym pomysłem poniewaz z braku sił znów opadłam na kanape

-Lekarz będzie za dwadzieścia minut ,ani mi się waż stąd ruszać-ostrzegł surowym tonem

-Ja nie potrzebuje..

-Nawet nie waż się mi sprzeciwic -warknął poirytowany

-A co z.... ?

-Wyszli godzinę temu -odpowiedział

Czemu był dla mnie taki ostry? Jak zwykle zrobiłam coś źle. Na pewno. Inaczej Lou by się tak nie zachowywał.

-Tak, zemdlała-usłyszałam w korytarzu męskie głosy. Należały one do Tommo i zapewne lekarza. Serce podeszło mi do gardła gdy zobaczyłam kto był tym lekarzem

-Doktorze Stine , chciałby z panem porozmawiać gdy skończy pan badanie-oświadczył profesjonalnym głosem Lou , siadając na kanapie oraz łapiąc mnie za dłoń

-Proszę podwinąć koszulkę- nakazał na co się zarumieniłam , widziałam jak mój ukochany zaciska zęby. Wow chociaż raz był zazdrosny.

-Jesteś przemęczona i z tego co widzę słabo się odżywiasz, jeżeli chcecie mieć w przyszłości dzieci należy zmienić twoją dietę- powiedział spokojnym głosem

-Możesz już poprawić bluzkę - dodał wkładając swoje narzędzia do torby.

-Panie Tomilson -zwrócił się do mojego chłopaka na co ten jakby wybudzony z głębokich zamyśleń pokiwał głową i razem udali się w stronę jego gabinetu.

Postanowiłam zignorowac polecenia Castera po czym ruszyłam do kuchni po szklankę wody.Kiedy zimna ciecz dostała się do mojego gardła odetchnęłam z ulgą. Wciąż bolała mnie głowa , jednak nie tak bardzo jak wcześniej.Skuliłam się gdy usłyszałam twardy głos Louisa gdzieś w korytarzu. Widocznie już skończyli bo drzwi zamknęły się z głośnym trzaskiem.

-Prosiłem-wycedził zaciskając zęby

-Przepraszam-bąknęłam spuszczając wzrok na swoje nagie stopy

-Och Jasmine-powiedział po czym mocno mnie do siebie przytulił a ja schowałam głowę w zagłębieniu jego szyji.

-Nie chcę być na Ciebie zły-wyznał

-Więc nie bądź -

-Gdyby wszystko było takie łatwe -mruknął przeczesując swoje włosy ręka

Nie zamierzam naciskać go aby powiedział prawdę. Nie ufa mi , rozumiem. Jednak to cholernie boli. Dopiero teraz zauważyłam jak oddalliśmy się od siebie. Czuję że byłam tylko jego chwilową fascynacją. Widzę w oczach bruneta ból , którego wcześniej nie było. Odsuwam się od niego po czym idę do sypialni gdzie zmęczona zasypiam.

                                                Louis P.O.V                                                

Opuszczam mieszkanie a następnie udaje się w dobrze znane mi miejsce. Spędzam tu czas od kilku tygodni. Wlewam w siebie litry alkoholu a skąpo ubrane panienki , co chwila się do mnie uśmiechają. Wiem że nie powinniem tu być , ale nie potrafię niczym innym zająć swoich myśli. Od kiedy wróciłem z Barcelony , wszystko się spierdoliło. Kontuzja na dwa miesiące dla piłkarza to wyrok. Jestem dupkiem bo nie powiedziałem nic Jasmine a wręcz ją okłamywałem , ale byłem zbyt wielkim tchórzem. Oczywiście mecz odbył się w Irlandi ale zamiast mnie wyszedł ten skurwiel Griffins. Od zawsze chciał zająć moje miejsce kapitana , ale trener nie był głupi. Teraz jednak nie miał wyjścia.

-Och Louis-powitała mnie Lolly która dorabiała tutaj jako barmanka

-Witaj , to co zawsze -mruknąłem wyciągając 50£

-Powinnieneś z nią porozmawiać -powiedziała nagle

-Yyyy myślę że to nie jest dobry pomysł -odparłem

- Na to już trochę za późno -skwitowała patrząc na drzwi lokalu gdzie ze szkokowaną miną stała moja dziewczyna.

                                               

                               Ciąg dalszy nastąpi...

Dziękuje za wyświetlenia. Cóż nie komentujecie więc zapewne Maid zrobił się nudny i każdego zaczyna dobijać ta historia. Mnie również , ostatnio nie mam weny i od pewnego czasu pisanie rozdziałów stało się dla mnie obowiązkiem a nie przyjemnością. Może kiedyś wrócę , dzień , dwa , tydzień , miesiąc nie wiem. To po prostu trudne.

Love

Chester ♥