Rozdział 20- Go Minnie ♥

                                                                     Rozdział
                                                                   Dedykowany
                                                            -Agnieszce , Danielowi♠
                                                           Oraz dwóm Mateuszom♥
                                                            -za wspólne chwile♥
                                                                 Będę tęsknić♠


                                                                Muzyka do rozdziału

                          Sia - Elastic Heart feat. Shia LaBeouf & Maddie Ziegler




-Co chcesz na śniadanie mała ?-Spytałam pięciolatki wyjmując z lodówki sok pomarańczowy  mleko , owoce i inne produkty.
-Czekoladę-wykrzyknęła radośnie Nessie szczerząc swoje białe ząbki
Muszę przyznać że byłam lekko zdziwiona wizytą  Harrego, ale kiedy wyjaśnił że jedzie po Bellę , nie miałam
żadnych oporów żeby zając się tym małym
szkrabem.Cieszyłam się że  Hazza zakceptował mój
związek z Louisem ponieważ ten zawsze podkreślał że chłopcy są dla niego jak rodzina. Właśnie a propo Lou , zostawił mi dziś karteczkę że musiał lecieć na mecz do Irlandii , nie byłam zadowolona ale to w końcu jego praca. Mimo wszystko kochałam go najbardziej na świecie , jednak wiedziałam że nasza miłość nie będzie łatwa. Pokręciłam przecząco głową , nie mogę tak myśleć. Ważne że mamy siebie nic więcej się nie liczy.
-O nie księżniczko , ale mam lepszy pomysł-odpowiedziałm w głowie przypominając sobie przepis na śniadanie które uwielbiał mój ojciec. Po kilku minutach postawiłam przed dziewczynką posiłek , patrząc jak jej oczy błyszczą.

Śniadanie dla Ness ♥

-Wsuwaj -nakazałam  sprawdzając czy nie mam jakiś  wiadomości.
Kliknęłam na zieloną kopertę i moim oczom ukazała się krótka wiadomość od Lou.

  Do:Jasmine Alice Hayes   Od:Louis Wiliam Tomlinson
                                                 
                   ♥Skarbie♥                
Wrócę po jutrze. Dziś jest kolacja u moich rodziców , chciałbym abyś na nią poszła. Wiem jaki jest mój ojciec , ale chciałby Cię przeprosić. Czekaj pod apartamentowcem o 19, Brad Cię zawiezie. O nic się nie się nie martw. Jesteś dla mnie najważniejsza pamiętaj o tym.
Kocham Cię 
L.T.

Nie wierzyłam w to że Arthur nagle chce mnie przepraszac , widziałam jaką pogarda odnosi się do mojej rodziny. Mimo wszystko postanowiłam nie iść na tą kolację. Na szczęście miałam doskonałą wymówkę.  Odruchowo spojrzałam na zegarek dochodziła 11? O piętnastej miałam się spotkać z moim profesorem. Cieszyłam się z tego powodu. Po cichu liczyłam że zaproponuje mi pracę , która bardzo w tej chwili potrzebowałam. Byl moją ostatnią szansą. Napisałam krótkiego SMS do Leii z pytanie czy zajmię się pięciolatka , na co ta odrazu się zgodziła.
-Ciociu jesteś tam ?-blondynka pomachała mi swoją drobną dłonią przed twarzą
-Tak , um przepraszam zamyśliłam się - wyjaśniłam wkładając brudne naczynia do zmywarki.
-Zostaniesz przez dwie godziny z ciocią Leą -oświadczyłam jej , kiedy bawiła się swoimi lalkami Barbie.
Co jak co ale była grzeczną dziewczyną , to dziwne że jest córką Harrego ponieważ z tego co zawsze opowiada Lou , ten chłopak to istny huragan.
Właśnie miałam podać małej soczek , gdy usłyszałam dzwonek do drzwi. Bez wahania ruszyłam w stronę korytarza. Kiedy uchyliłam powłokę doznałam szoku stala tam co prawda Lea , ale była blondynką a jej brzuch był wyraźnie zaokrąglony.
-Cześc skarbie-wykrzyknęła radośnie , mocno mnie do siebie przytulając
-Wow-tylko tyle zdołałam z siebie wykrztusić gdy się odsunęła.
-Nie wiedziałam że....
-Nikt nie wiedział , przez ostatnie dwa miesiące byłam w Berlinie gdzie
podtrzymywano ciąże -wyjaśniła głaszcząc swój nienarodzone dziecko
-Przykro mi-powiedziałam spuszczając wzrok.
To ja nie chciałam mieć dzieci z Louisem , a oni z Zaynem musieli walczyć o swoje. Boże jestem potworem.
-Hej już wszystko w porządku , chodźmy do naszej księżnikczki-zaproponowała ruszając do salonu. Kiedy tylko dziewczynka ją zobaczyła natychmiast zaczęła piszczeć ze szczęścia.
-Jas jest dziesięć po trzeciej , spóznisz się-uprzytomniła mi , gdy bezcelowo na nie patrzyłam
-Um tak- wzięłam swoją torebkę oraz płaszcz po czym wyszłam z mieszkania.
             
                                                                ♥♥♥
- Myślę że będziesz zadowolona z pracy w naszym szpitalu-powiedział Emanuel podając mi swoją dłoń , którą natychmiast przyjełam. To był chyba jeden z najpiękniejszych dni w moim życiu. Właśnie dostałam pracę jako kardiochirurg i nie mogłam być bardziej szczęśliwa.
-Też tak myślę -uśmiechnęłam się. Szczerze nie wierzyłam że da mi posadę , ale uznał że skoro zostałam uniewinniona to mi wierzy.
-Widzimy się w piątek na obchodzie -dodał gdy miałam już wychodzić
-Do zobaczenia- opuściłam gabinet z wyraźną ulgą. Wiedziałam że Louis będzie ze mnie dumny , jednak postanowiłam powiedzieć mu o tym dopiero po jego powrocie.
Kiedy wyszłam ze szpitala , zobaczyłam radosne małżeństwo Malików oraz roześmianą Ness. Musieli na mnie czekać. Bałam się konfrontacji z Zaynem , ale w końcu musieliśmy porozmawiać jak normalni ludzie. Nie mogliśmy całe życie skakać sobie do gardeł.

-Chodźmy na plac zabaw-zaproponowała Nessie 

Pokiwaliśmy zgodnie głowami , po czym ruszyliśmy do pobliskiego parku , skąd dochodziły śmiechy dzieci.

-Ciociu chodź mnie pochuśiać-poprosiła blondynkę ciągnąc ją za palec. 

Po chwili już ich nie było , usiadłam na jednej z ławek a mulat zrobił to samo. W powietrzu unosi się napięta admosfra. Żadne z nas nie ma odwagi się odezwać. Ciszę przerywa jednak Lea która nagle pojawia się przed nami. 

-Zaraz wracamy , idziemy po hot-dogi -oświadcza i po chwili znika wraz z dziewczynką. 

-Przepraszam-bąknął nagle Zayn spuszczając wzrok na swoje dłonie

-Jest ok -opowiadziałam  wiedząc jak ciężko było mu to powiedzieć

-Źle Cię oceniłem , ja tylko chciałem żeby Louis był szczęśliwy i wydawało mi się , że z Laną jest-wyznał bawiąc się swoją złotą obrączką

-W porządku 

-Kochasz ją-stwierdziłam obserwując z jaką troską patrzy na śmiejącą się żonę 

-Ponad wszystko , ale nie zasłużyłem na to przyznaje

na co marszczę brwi w dezorientacji

-Kiedy ją poznałem , byłem  skurwielem który niczego ani nikogo nie szanował , ćpałem , piłem i zaliczałem panienki. Pewnej nocy spotkałem anioła , nawet nie wiedziałem że będzie to Lea. Porwałem ją i trzymałem w piwnicy jak szczura- krzywi się na to wspomnienie 

-Kochałem kontrolę , ale z każdą łzą dziewczyny ją traciłem. Kiedy poczułem że jest dla mnie kimś ważnym , uciekła. Przez pół roku szukałem jej po całym świecie. Brakowało mi tlenu którym była. Gdy w końcu ją znalazłem okazało się że jest w ciąży. Kilka tygodni potem urodziła się nasza córeczka, miała na imię Levina niestety zmarła po paru dniach-kilka łez spływa po jego policzku , on jednak ich nie ściera lecz kontynuje

-Lea wpadła w głęboką depresję , a ja byłem bezradny patrzyłem jak moja narzeczona umiera z bólu i żalu. Winiłem siebie za wszystko co się zdarzyło. Tego dnia postanowiłem , ulotnić się z życia ukochanej. Wiedziałem że nie mogę pozwolić jej więcej cierpieć. Spakowałem swoje rzeczy i wyjechałem do NY. Od moich przyjaciół , dowiedziałem się że Lea miała poważny wypadek i jej stan jest krytyczny. Natychmiast wróciłem do Londynu , a kiedy znów ją zobaczyłem poczułem się jak ostatni śmieć. Kiedy tylko wróciła do domu , poważnie porozmawialiśmy i dziś jest moją żoną. Gdy dowiedziałem się że moje dziecko znów może być zagrożone zrozumiałem jak wiele błędów popełniłem oraz uświadomiłem sobie że tylko z tobą Tommo może być szczęśliwy-powiedział , a ja poczułam się jak idiotka. Przez cały czas myślałm że Zayn to dupek który nic nie przeżył a tym czasem przeszedł więcej niż  ktokolwiek inny. Teraz rozumiałam jak ważne było dla nich dziecko. 

-Wracamy ?- spytałam gdy zobaczyłam Le oraz usmarowną kechupem Nessie

-My lecimy na kolacje do moich rodziców -oznajmiła blondynka wplatając palce Zayna w swoje 

-Szkoda , ale dzięki za opiekę nad Ness- powiedziałam 

Oboje się uśmiechnęli , całując dziewczynkę w czoło a następnie mocno mnie do siebie tuląc

-Paa

-Paa 

♥♥♥

W drodze powrotnej , Ness co chwila wskakiwała w kałużę , głośno się śmiejąc co wywoływało oburzenie kilku starszych pań. Nie przejmowałam się tym ponieważ sama taka kiedyś byłam . Pamiętam jak zawsze z tatą chodziłam do księgarni gdzie pracował. Zabierał mnie tak abym nie musiała przebywać z matką , która jak się okazło mnie nienawidziła. Moje życie nigdy nie było usłane różami , a dzięki tej kobiecie jedynie kolcami. Nawet nie zorientowałam się się kiedy dotarłyśmy do One Hyde Parku. Pozwoliłam pięciolatce wcisnąć odpowiedni guzik i po chwili jechałyśmy już na górę. Moje serce stanęło , gdy winda zatrzymała się i wsiadł do niej chłopak z czekoladowymi włosami , niebieskimi oczami ubrany w drogi garniutr. Oczywiście nie był tak przystojny jak Lou , lecz robił wrażenie

Caster Stine

 Uśmiechnął się łobuzersko po czym nacisnął przedostatnie piętro 

-Ciociu gnieciesz-mruknęła niezadowolona blondynka gdy z całej siły przycisnęłam ja do swojego pasa. 

-Mam na imię Caster- przedstawil się podając mi swoją dloń którą od razu uścisnęłam 

-Jasmine -odrzekłam zakrywając włosami zapewne czerwone policzki

-Pięknie się rumienisz-oznajmił lekko przygryzając swoje malinowe usta

-Do zobaczenia -dodał po czym puścił mi oczko opuszczając windę

-Ciociu on Cię podlywał , powiem wujkowi poskarżyła się Nessie nerwowo kręcąc noskiem

Postanowiłam zignorować jej komentarz , odetchnęłam z ulgą kiedy przekroczyłam próg mieszkania. Odwiesiłam płaszcz po czym skierowałam się do salonu , gdzie znieruchomiałam.na  kanapie siedział Louis obok Harry a na kolana młodej  kobiety która jedną ręką kołysała wózek , właśnie gramoliła się Ness. 

Zamrugałam kilkakrotnie powiekami aby upewnić się czy aby na pewno to nie sen. Czułam jakby zaschło mi w gardle. 

-Skarbie poznaj Bellę-odezwał się Lou a ja jedyne co widziałam to białe plamki przed oczami. A potem jedynie błogą ciemność.

Ciąg dalszy nastąpi...

Wow przybywam z nowym rozdziałem. No to został wyjaśniony opis Zayna i Le w heros. Wiem że pewnie mnie nienawidzicie ponieważ prawie nie ma Louisa , ale jakoś musicie to przeżyć. Obiecuje że nigdy więcej tego nie zrobię. Skarby sama nie wiem jak mam to powiedzieć , coraz częściej brakuje mi weny. Mam dużo obowowiązków i sama czasami nie wyrabiam. Teraz załatwiam masę spraw związanych z wyjazdem i rozdziały będą pojawiać się nie tak często jak teraz. Czasami zastanawiam się czy nie zawiesić bloga ,ale kiedy myślę o tej garstce osób które czytają Maid myślę że nie mogę tego zrobić. Nie będę prosić o komentarze bo to i tak nic nie da. Jak chcecie to komentujcie ale ja was do niczego nie zmuszam. No to chyba tyle. Dziękuje serdecznie za komentarze i życzę wam wszystkiego dobrego. Rozdzial niesprawdzony.

Love 

     Chester ♥